Geçen günlerde rahatsızlanarak hastaneye kaldırılan şair Mehmet Yılmaz Karaibrahimoğlu’na tetkikler sonucu koronaviras teşhisi konulmasına rağmen eve gönderilmişti.
Kültür, barış ve toplumsal mücadele içerisinde yer alan Karaibrahimoğlu’nun ölümü Zonguldak’ta büyük üzüntü yarattı. Zonguldak sevdalısı Karaibrahimoğlu’nun çok sayıda Zonguldak şiiri bulunuyor.
Mehmet Yılmaz Karaibrahimoğlu kimdir?
1949 yılında Giresun’un Görele ilçesinde doğdu. İlkokula Derekuşçulu İlkokulu’nda başladı. Ailesi 1958’de Zonguldak’a yerleşti. Bu sebeple ilkokul eğitimini Zonguldak Gazi İlkokulu’nda 1960 yılında tamamladı. Zonguldak Ortaokulu’nu bitirdikten sonra Mehmet Çelikel Lisesi’ne ve Erkek Sanat Enstitüsü’ne devam etse de bitiremeden çalışma hayatına atıldı. 1967’de girdiği Türkiye Taşkömürü Kurumu’ndan 1991’de emekli oldu. 1967’de evlendi, 1969’da askere gitti. İki erkek ve bir kız olmak üzere üç evladıyla dört torunu vardır. 1992’de Karya Kitapevi’ni açtı. Kitapevini 1996’da kapattıktan sonra, önce İstanbul’a sonra Görele’ye taşındı. Maden işçisi olarak sendikal ve siyasal hareketler içinde yer aldı. 1976’da Halkevi başkanlığı yaptı. TUSAK (Turizm Kültür Sanat Geliştirme Kooperatifi) ve ZOKEV’in (Zonguldak Kültür ve Eğitim Vakfı) kurucuları arasında yer aldı.
Acunsal Masal adlı ilk şiir kitabı 1967’de basılan Karaibrahimoğlu’nun, Uğraş, Çığ, İlk Çaba, Ede, Mendos, Ekin, Sanat Olayı, Yeditepe ve Varlık gibi süreli yayınlarda da şiirleri yayımlanır. Şiirlerinde Zonguldak, Zonguldak halkı, Zonguldak’ın can damarı olan kömürü ve maden işçisi yer alır. Aydın hareketinin işçi hareketleriyle ve sanatla bütünleşmesi gerektiğine inananlardandır. Zonguldak’ın ve çok şey paylaştığı insanlarının kendi için taşıdığı anlamları “yaşadığı kenti niye terk eder insan” şiiri ile ortaya koyar. Karaibrahimoğlu’nun ilk öyküsü Zonguldak’ta yayımlanan Sancak Gazetesi’nde çıkar. Bugün doğduğu köyde muhtar olarak “proleter” yaşamına ve yazınsal üretimine devam etmektedir.
